Eskiden neye üzülsem, neye sevinsem , içimden ne geçse birilerine anlatırdım. Zihnimden geçen en ufak duygu tanesini dudaklarımdan kelimelerle özgürce çıkmasına izin verirdim. Duygularımın akışı karşımdakiyle buluşur ona geçerdi. Üzgünsem üzüntüm, mutluysam mutluluğum eğer şaşkınsam da şaşkınlığımı ona aktarırdım. Şimdi ise öyle şeyler oluyor ki ağzımı açamıyorum.
İnsanları uzak gördüğüm için değil dudaklarımdan kelimeleri çıkaramıyorum. Anlatmak da istemiyorum bazen. Onları sevmediğimden değil sadece anlatma eylemini gerçekleştirirken beni yorduğunu hissediyorum. Sanki anlatırsam kendimi daha çok zedeleyecekmişim gibi geliyor. Bazen çok konuşmak bazen ise hiçbir şey konuşmak içimden gelmiyor. İnsanın kendi kendine yetebilmesi bu noktada çok önemli işte. Kendimle baş başa kalıyorum. Küçükken her şeyi daha kolay söylerdik, şimdi ise konuşmaya tahammülümüz yok. Sanırım büyüyoruz. Sanırım tek keşkem bu, keşke büyümesek sevgili okur...
42 Yorumlar
Bazen ben de benzer duygular yaşıyorum. Her zaman aynı modda, aynı enerjide aynı coşkuda kalamayabiliyoruz. İnsanın sadece ve sadece kendisiyle paylaşacakları da olmalı. Bu güzel bir şey aslında. Görseli çok beğendim. Teşekkürler bu içten paylaşımın için Arsel'ciğim😊🌷🤚
YanıtlaSilBen teşekkür ederim iyi hissettirebildiysem 😊
SilYazının sonuna gelmeden ben diyecektim "Büyüyoruz." Büyümesek iyi de, var mı çaresi?
YanıtlaSilBüyürken çocuk kalmak belki de çaresi :)) bilemedim
Silİnsan zamam zaman yaşıyor bu bahsettiklerini. Bana da tanıdık geldi sözlerin. Şimdi kızımı dinliyorum. Ona cevaplar yetiştirmeye çalışıyorum.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim:))
SilÖyle ne yazık ki büyüyoruz. Küçükken biran önce büyümek isterdim. Şimdi de çocukluğuma dönmek istiyorum. Büyüdükçe insan herşeyi içine atıyor. Onlar orda biriktikçe de kapanmayan yararlar açıyor...
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum :))
SilKüçükken de keşke hemen büyüsek diyor insan. Bence en önemlisi şuan ki bulunduğu halin kıymetini bilmeli insan. Değiştirebileceklerini değiştirmeli, değiştiremeyeceklerini kabullenmeli. Başka nasıl mutlu olur insan. Sen yine anlat içinden geldiği gibi. Biz okuruz her daim. Ama önemli olan senin anlatman. Varsın kimse okumasın önemli değil. Saygılarımla. Vesselam...
YanıtlaSilBu güzel ve içten yoruma çok teşekkür ederim:))
SilIsrarla büyüme azminde olan iki kızıma örnek bir yazı. Büyürken, büyüyen dertler ve sorumlulukların ağırlığında ezilmek.. Keşke hiç büyümeseler.. Hele ki şu memlekette !!
YanıtlaSilO yaşlarda hepimiz büyümek isteriz :) şimdi de tam tersi işte. O dönem de o tatlı geliyor insana
SilGün gelir, konuşmak anlatmak için adam ararsın. Ertesi gün ise konuşmak öyle zor bir eyleme dönüşür ki, yapamazsın.
YanıtlaSilSanırım bu bir kısır döngü insanda.
Umalım da konuşma isteği geldiğinde bizi can kulağı ile dinleyen biri olsun.
:)
Umarım :) çok teşekkür ederim
SilGüzel bir bakış açısı. Keşke büyümesek ancak maalesef bizim elimizde olmayan şeyler bunlar.
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum :))
Silİçimden geçenleri duyup da satırlara dökmüşsün gibi hissettim okurken. Keşke büyümesek ama zamanı tutmak mümkün değil :)
YanıtlaSilBu samimi yoruma çok teşekkür ederim:))
SilBence büyürken iyiye güzele evrilelim
YanıtlaSilbüyüyelim kendimizi tanıyalım
sevgilerle
Kesinlikle, teşekkür ederim:)
SilBen de çok konuşkan biri olduğum halde, bazı şeyleri kendime saklıyorum... Bazen yorucu da oluyor ama... :)
YanıtlaSilBlog'ların da tasarımı değişmiş yazı yazdığımız alanın, alışamadım bir türlü... :(
Evet biraz değişik olmuş :) teşekkür ederim
SilgüzeL keyifli düşünceler...
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum :))
Silbüyümemiş gibi yapabiliriiz :)
YanıtlaSilHaha olurr :)
Silküçükken tek derdim büyümekti ama artık bende keşke büyümesem diyorum,ve yazdığın herşeyi bende yaşıyorum yanlız değilmişim demekki
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim ❤️😊
SilKüçükken de Artık Büyüseydim Düşünceleri Hakimdi... Bizler Halimizden Memnun Olamıyoruz Ne Yazık ki.
YanıtlaSilMemnun olmamak değil de zamanın değerini anlayamıyoruz diyelim :))
SilBüyümemeyi en çok isteyenlerden biride benim :)
YanıtlaSilAh keşke :))
SilBende aynıyım kimseye derdimi, sıkıntımı, heyecanımı ve mutluluğu anlatmıyorum.
YanıtlaSilBazen sessizlik en iyisidir :)
SilKeşke büyümeseydik diye hayatın içinde çokça tekrarladığım oluyor :)
YanıtlaSilBenim de ☺️
Silİnsanın kendi kendine yetebilmesi... öğretmenim sempatik ve sevilesi bir insana dönüştürün kendinizi demişti çünkü ömür boyu onunla baş başa kalacağız... :)
YanıtlaSilÇok güzel söylemiş öğretmenin :)) kesinlikle öyle
SilBüyüyenlere şaşırıyorum :) Nasıl büyüdüklerini anlamıyorum aslında :) Bazen tanımadıklara (ve seni tanımayanlara) anlatmak daha iyi geliyor duygularını :) Daha farklı ve tarafsız bir bakış açısını, duygudaşlığı kazanabiliyorsun böylece :) Neşeli sevgilerle :)
YanıtlaSilevet bu düşüncene katılıyorum :) teşekkür ederim
SilPembe filli yazılar barındırdığını düşündüğüm bu blogun ikinci yazısını okumak ile ön yargılarımı yıktım ve sanıyorum size takipçi olma kararı aldım.
YanıtlaSilmerhaba hoş geldin :)
Sil