Evimin en mutlu köşesi

 Herkese ‘’ seneye görüşürüz ‘’ cümlesinin bolca söylendiği bir günden merhaba. Her ne kadar bundan sıkılsak da söyleyenler bıkmadı bu laftan. 2017 geliyor yarın yahu ! öncelikle yaşlanıyoruz ve yaşadığımız her gün için şükretmeliyiz . yeni yıldan beklentilerim çok fazla değil aslında. Sadece 2016 gibi olayların olmamasını diliyorum şimdilik. İlerde isteklerim artabilir :D. 

Her güzel şeyin başlangıcı olduğu gibi sonu da vardır . bu gece nedense bu maytapı yakasım geldi. Her ne kadar koluma ateş parçacıkları düşse de ve çakmağımı  bulmak için beni  çantamın  içinde kaybolmaya sürüklemesini göz önünde bulundurmazsak çok güzel bir görüntü oluştu.  Neden evimin en sevdiğim köşesi burası ? çünkü oraya koyduğum beş kitap 2016 yılında bende kalıcı etkiler bıraktıran kitaplar. Orada ki suya dayanıklı olmasına rağmen ağzı olsa ‘’ yeter !‘’ diyecek canım mor kaktüsüm. Mor dediğime bakmayın salaklığıma gelip ‘’ aaa mor kaktüs ‘’ diye daldığım satıcının tezgahında kazıklanarak aldığım ve eve gelince ‘’bu sprey boyayla boyanmış  be !’’ dediğim kaktüstür :).

her güzel şeyin bir sonu vardır 

 Beyaz çerçevenin içerisindeki erkek gibi olan kişi 14 yıllık dostum ayçadır . açıkcası  Saçını neden o şekilde kestirmiş orası devlet sırrı. Baştan sona kırmızıyla giyinmiş kişilik de ben oluyorum. ‘’aşağıya düşücez beeee’’ diye cıyakladığım ama ayçanın kamera aşkı yüzünden beni takmayışı adlı fotoğraftır bu . sonra ne mi oldu ben düştüm üstüme de minik ayça düştü. Evet burayı demedim sayın. Yanmaktan odamı güzel kokulara boğan iki adet mum ve bir de melek biblosu . o da ayçanın hediyesidir. pembe küre ise neden orada olduğunu o da bilmiyor. Gene çenem düştü kısacası bunca anılarla dolu eşyalarımın olduğu bölüm tabi ki evin en sevdiğim köşesidir. Ama ondan da önemlisi bunları bana sunduğu için evimin en mutlu köşesidir….

2017 de görüşmek dileğiyle hoşçakalın…